معنی غزل سرایی - جستجوی لغت در جدول جو

غزل سرایی

لغت نامه دهخدا

غزل سراینده، آنکه غزل سراید، غزل گو، غزل پرداز.

(بَ)

آنکه غزل سراید. غزلگو. غزلخوان. غزل پرداز:
ماه غزل سرایی مرد ملک ستایم
از تو غزل سرایی از من ملک ستایی.
فرخی.
زین روی باغ صف بتان ملک پرست
ز آنروی صف رودزنان غزلسرای.
فرخی.
غزل سرای شدم بر شکرلبی گل خند
بنفشه زلفی و نسرین بری صنوبرقد.
سوزنی.
نقل دهن غزلسرایان
ریحانی مغز عطرسایان.
نظامی.
نه من بر آن گل عارض غزلسرایم و بس
که عندلیب تو از هر طرف هزارانند.
حافظ.
ببود اندرین سرا غزالی غزل سرا
به مو مشک تبتا به قد سروکشمرا

لغت نامه دهخدا

غزلسرایی

عمل غزلسرا سرودن غزل غزل گویی غزل پردازی، مطربی

فرهنگ لغت هوشیار

غزل سرا

((~. سَ))

غزل گوی، مطرب

فرهنگ فارسی معین

غزلسرایی

غزل پردازی، غزل گویی

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی غزل سرایی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما